کد مطلب:37629 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اهل بيت

چرا امام حسين(ع) و امامان ديگر در جنگ با دشمنان خود از قدرت الهي استفاده نمي كردند؟

اوّلاً هر چند امامان(ع) از امدادهاي الهي برخوردار بوده اند، اما جز به ضرورت از آن استفاده نمي كردند و بنابراين بوده كه به صورت عالي و طبيعي، امور را حل و فصل نمايند، ثانياً در جريان واقعة كربلا با وجود اعلام آمادگي فرشتگان و جنيان، حضرت به خاطر مصالحي آن را نپذيرفتند. امام صادق(ع) مي فرمايد: چهار هزار فرشته به زمين آمدند تا همراه با امام حسين(ع) جهاد كنند اما حضرت به آنها اجازة جنگ نداد.[1]

دليل عدم پذيرش حضرت از امدادهاي غيبي، گشودن باب امتحان بين مردم و اتمام حجت و درس شهادت و ايثار به شيعيان و بيمه كردن اسلام براي هميشه بوده. اگر صحنة عاشورا به وقوع نمي پيوست، چهرة افرادي چون شمر و يزيد و عمر سعد پديدار نمي گرديد، از طرفي جوهرة شخصيتي افرادي چون: حبيب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه بر ملا نمي شد. تقدير الهي بر اين تعلق گرفته بود كه آيين محمدي(ص) با خون حسين و يارانش جاودانه گردد و باقي بماند: حسين مني و أنا مِن حسين ناظر به اين معني است و امام حسين(ع) راضي به قضا و قدر الهي و تسليم امر پروردگار است و همان را در جريان كربلا به فعليت در آورد.

ثالثاً قدرت وِلايي حضرت كم تر از نيروي فرشتگان و جنيان نيست. حضرت مي توانست با اذن پروردگار و با يك اشاره و با استفاده از ولايت تكويني، به آساني بر دشمن پيروز گردد، اما تقدير چيز ديگر بود.

امام صادق(ع) فرمود:وقتي امام حسين(ع) از مدينه بيرون رفت، بسياري از ملائكه با وسائل جنگي خدمت حضرت آمدند و سلام كردند و گفتند: اي حجت خدا بر جميع خلايق، بعد از جدّ و پدر و برادر خود. حق تعالي توسط ما جدّ تو را در موارد بسيار ياري كرد. اكنون ما را به ياري تو فرستاده است. حضرت فرمود:وعده گاه ما و شما موضعي است كه حق تعالي براي شهادت و دفن من مقرر فرموده و آن كربلا است.

در ادامه در روايت آمده است: جنيان به خدمت حضرت رسيدند و گفتند: اي سيد و بزرگ ما، ما شيعيان و ياروان توييم. آن چه خواهي بفرما تا اطاعت كنيم و اگر بفرمايي،جميع دشمنان تو را در همين ساعت هلاك كنيم، بي آن كه متحمل رنج شوي. حضرت با اشاره به آيه اي از قرآن كه مسئلة مرگ و حتمي بودن آن را مطرح كرده فرمود: اگر توقف نمايم و بيرون نروم، خداوند اين خلق را به چه چيز امتحان خواهد كرد؟ جنيان گفتند: اي حبيب خدا، اگر نه آن بود كه اطاعت امر تو واجب و مخالفت تو حرام است، جميع دشمنانت را پيش از آن كه به تو برسند مي كشتيم. حضرت فرمود: به خدا سوگند،قدرت ما بر ايشان از قدرت شما بيشتر است، ولي مي خواهيم حجت خدا را بر خلق تمام كنيم.[2]

امام حسين(ع) در پاسخ به پيشنهاد عبدالله بن جعفر در انصراف از هجرت به عراق فرمود: در رؤيا پيامبر خدا را ديده ام و به من فرمان داده همين كار را انجام دهم. شايسته همين است كه بروم.[3]

[1]بحارالانوار، ج 45، ص 220.

[2]بحارالانوار، ج 44، ص 331؛ منتهي الامال، ص 300.

[3]ابومخنف، وقعه الطف، ص 156.